گیرنده صوتی/تصویری (AVR) آمپلی فایر سینمایی

یک جزء لوازم الکترونیکی مصرفی است که در سینمای خانگی استفاده می شود. هدف آن دریافت سیگنال‌های صوتی و تصویری از تعدادی منبع و پردازش آنها و ارائه تقویت‌کننده‌های قدرت برای راه‌اندازی بلندگوها و هدایت ویدیو به نمایشگرهایی مانند تلویزیون، مانیتور یا ویدئو پروژکتور است. ورودی‌ها ممکن است از گیرنده‌های ماهواره‌ای، رادیو، پخش‌کننده‌های DVD، پخش‌کننده‌های دیسک بلوری، دستگاه‌های ویدیویی یا کنسول‌های بازی ویدیویی و غیره باشند. انتخاب منبع AVR و تنظیمات مانند میزان صدا، معمولاً توسط یک کنترل از راه دور تنظیم می‌شوند.

یک سیستم سینمای خانگی سطح متوسط یک گیرنده AV را در شرایط معمول خود نشان می دهد. این مجموعه شامل تلویزیون LCD با صفحه بزرگ، یک گیرنده AV (واحد بزرگ در قفسه میانی پایین)، یک جعبه تلویزیون ماهواره‌ای Sky+ HD، و یک دستگاه پخش DVD (و یک کنسول بازی پلی‌استیشن 3 با قابلیت دیسک بلوری) است. . تجهیزات روی پایه تلویزیون است.
اصطلاح “گیرنده” اساساً به تقویت کننده ای اشاره دارد. که معمولاً حداقل یک مدل استریو دو کاناله است که دارای یک تیونر رادیویی داخلی است. در گیرنده‌های A/V، عملکرد اصلی دریافت سیگنال صوتی، تقویت سیگنال صوتی برای راه‌اندازی چندین بلندگو، و امکان عبور سیگنال ویدئویی مربوطه به یک دستگاه نمایشگر مانند پروژکتور یا تلویزیون است. گیرنده کارهایی را انجام می دهد که در غیر این صورت به تجهیزات مجزای متعددی مانند پیش تقویت کننده ها،. اکولایزرها، تقویت کننده های چندگانه توان و غیره نیاز دارند.

با گسترش گزینه های سرگرمی خانگی در دهه های 1980 و 1990، نقش گیرنده نیز افزایش یافت. قابلیت مدیریت انواع سیگنال های صوتی دیجیتال اضافه شد. تقویت کننده های بیشتری برای پخش صدای فراگیر اضافه شد. سوئیچینگ ویدیو برای ساده کردن تغییر از یک دستگاه به دستگاه دیگر اضافه شد. اگرچه زمانی که تلویزیون ها شروع به پشتیبانی از چندین نوع اتصال ورودی کردند، این نقش دوباره کاهش یافت.

اصطلاح گیرنده صوتی/تصویری (AVR) یا آمپلی فایر سینمایی خانگی

برای تشخیص گیرنده صوتی/تصویری چند کاناله (گیرنده سینمای خانگی) از گیرنده استریو ساده تر استفاده می شود. اگرچه عملکرد اصلی هر دو تقویت کننده است.

گیرنده های AV ممکن است به عنوان گیرنده های صوتی-تصویری دیجیتال یا رندر رسانه های دیجیتال نیز شناخته شوند.

گیرنده AV به عنوان یک تقویت کننده الکترونیکی فرکانس صوتی طبقه بندی می شود. اما با اضافه شدن چندین ویژگی در دهه 2000، گیرنده های AV در دهه 2010 به طور کلی دارای عملکرد اضافی قابل توجهی هستند.