هدفون

هدفون ها یک جفت درایور بلندگوی کوچکی هستند که روی یا اطراف سر و روی گوش کاربر قرار می گیرند. آنها مبدل های الکتروآکوستیک هستند که سیگنال الکتریکی را به صدای مربوطه تبدیل می کنند. به یک کاربر اجازه می‌دهد به طور خصوصی به یک منبع صوتی گوش دهد، برخلاف بلندگوی که صدا را در هوای آزاد منتشر می‌کند تا هر کسی در نزدیکی آن را بشنود. همچنین به عنوان هدفون یا، به زبان عامیانه، قوطی شناخته می شود. هدفون های Circumaural (“در اطراف گوش”) و سوپراشن (“روی گوش”) از یک نوار در بالای سر برای نگه داشتن بلندگوها در جای خود استفاده می کنند. نوع دیگری که به عنوان هدفون یا گوش‌گیر شناخته می‌شود، شامل واحدهای جداگانه‌ای است که به کانال گوش کاربر متصل می‌شوند. نوع سوم هدفون های هدایت استخوانی هستند که معمولاً پشت سر بسته می شوند و در جلوی مجرای گوش قرار می گیرند و مجرای گوش را باز می گذارند. در زمینه مخابرات، هدست ترکیبی از هدفون و میکروفون است.

هدفون به یک منبع سیگنال مانند تقویت کننده صدا، رادیو، پخش کننده سی دی، پخش کننده رسانه قابل حمل، تلفن همراه، کنسول بازی ویدیویی یا ابزار موسیقی الکترونیکی یا مستقیماً با استفاده از سیم یا با استفاده از فناوری بی سیم مانند بلوتوث، DECT یا FM متصل می شود. رادیو اولین هدفون در اواخر قرن نوزدهم برای استفاده توسط اپراتورهای تلفن ساخته شد تا دست خود را آزاد نگه دارند. در ابتدا کیفیت صدا متوسط بود و یک قدم رو به جلو اختراع هدفون با وفاداری بالا بود.

هدفون‌ها طیف وسیعی از قابلیت‌های مختلف کیفیت پخش صدا را نشان می‌دهند. هدست‌هایی که برای استفاده از تلفن طراحی شده‌اند، معمولاً نمی‌توانند صدا را با وفاداری بالای دستگاه‌های گران‌قیمتی که برای گوش دادن به موسیقی توسط علاقه‌مندان به موسیقی طراحی شده‌اند، بازتولید کنند. هدفون هایی که از کابل استفاده می کنند معمولاً دارای جک تلفن 1⁄4 اینچی (6.4 میلی متر) یا 1⁄8 اینچی (3.2 میلی متر) برای اتصال هدفون به منبع صدا هستند. برخی از هدفون‌های استریو بی‌سیم هستند و از اتصال بلوتوث برای انتقال سیگنال صوتی توسط امواج رادیویی از دستگاه‌های منبع مانند تلفن‌های همراه و پخش‌کننده‌های دیجیتال استفاده می‌کنند. به عنوان یک نتیجه از اثر Walkman، با شروع در 1980s، هدفون شروع به استفاده در مکان های عمومی مانند پیاده روها، فروشگاه های مواد غذایی، و حمل و نقل عمومی. همچنین توسط افراد در زمینه های مختلف حرفه ای استفاده می شود، مانند مهندسان صدا که صدا را برای کنسرت های زنده یا ضبط صدا میکس می کنند و دی جی ها، که برای پخش آهنگ بعدی بدون شنیدن مخاطبان، خلبانان هواپیما و کارمندان مرکز تماس استفاده می کنند.